Heerlen

Elke maand verschijnt in het informatieblad van de Heerlense SP-afdeling, dat samen met het partijblad De Tribune verschijnt, een column van SP-wethouder Riet de Wit. Deze column verschijnt eveneens op dit weblog.

Ik ben toch zeker Rita Verdonk niet?

Op de verkiezingsavond, toen iedereen uit zijn dak ging omdat de SP maar liefst 11 zetels won, dacht ik meteen: 'Oh jee, nou krijg ik de ruzie met Arcus op mijn bord. Hoe pak ik dat aan?' Want, SP'ers hebben veel kwaliteiten maar tactisch opereren is misschien niet de meest ontwikkelde eigenschap. Er stond veel op het spel. Er was een serieus risico dat de opleidingen techniek en horeca naar Sittard en Maastricht zouden vertrekken. En om het nog moeilijker te maken, was mijn uitgesproken opvatting dat Arcus niet aan de Valkenburgerweg moet bouwen terwijl dat het enige was dat Arcus wilde.

Er zijn heel wat gesprekken geweest. Soms moeizaam, soms hoopvol. Gelukkig trokken PvdA-wethouder Lex Smeets en ik steeds samen op. Op het moment dat de n het niet meer zag zitten, ontdekte de ander weer perspectief. Het belang van het onderwijs en de wens om alle opleidingen voor Heerlen te behouden, was steeds de rode draad die we weer oppakten. Alleen die vermaledijde plek.
Na twee maanden onderhandelen zijn we er uit. Er is een oplossing. Het is niet geworden wat ik het liefste zou willen, namelijk dat Arcus naar de CBS-weg gaat. De oplossing die er is, is second best, maar ik kan er goed mee leven. Alle opleidingen blijven in Heerlen en er komen zelfs nog verbeteringen. Onze kinderen hoeven straks niet de stad uit en de werkgelegenheid blijft behouden. Daarna begint de spanning: hoe reageert de stad hierop? Ik fiets naar Miep die nu prachtig woont met een akker als buur waar straks een deel van Arcus komt. Ik wil het haar zelf vertellen voordat ze het in de krant leest. Het gaat me aan het hart want voor Miep is de tuin haar paradijs. Later moet ik mij verantwoorden tegenover de SP-fractie en mijn bestuur. Ik krijg unaniem steun voor de oplossing. Daar ben ik blij mee. Vanaf de verkiezingen heeft er een ploeg SP'ers, onder leiding van Ben Tarici in diverse buurten in Heerlen gestaan om met mensen te praten. Daardoor wisten we dat mensen zich aan de ene kant ergerden aan de halsstarrige opvatting van Arcus maar daarnaast ook ongerust waren dat opleidingen zouden verdwijnen. Veel jongeren die naar het MBO gaan, hebben immers nog geen OV-kaart. Bovendien is er zorg om de werkgelegenheid. Aan het eind van de vergadering vraagt n van de bestuursleden me wat ik er zelf van vind omdat mensen me zien als iemand 'met een rechte rug' terwijl ik nu een compromis moet verdedigen. Ik hoef niet lang na te denken. Een rechte rug betekent immers niet dat een mens niet goed na moet denken en belangen af moet wegen. Anders krijg je wat Rita Verdonk doet. In haar race om het lijsttrekkerschap van de VVD wil ze zo graag gezien worden als daadkrachtige vrouw met rechte rug. dat ze zonder veel onderzoek en zonder enig mededogen haar partijgenoot Hirsi Ali het land uitgoot. Rita gaat over lijken om krachtdadig te lijken. En dus zeg ik: 'Ik ben geen wethouder geworden om mijn imago op te poetsen maar om het belang van de stad te dienen. Ik ben toch zeker Rita Verdonk niet?'