Heerlen

In het Heerlense SP-infoblad verschijnt elke maand de column van Riet de Wit.

Een olifant de trap op duwen

Als Jan en ik samen in de auto zitten, knallen van tijd tot tijd de nodige muzieknummers door de auto: U2, Rolling Stones, Jimmy Hendrix. Reken er maar op dat er flink meegezongen wordt. Vals en wel! Sinds de laatste uitverkoop is ook best of REM populair. In een van hun nummers komt de zin pushing an elephant up the stairs (een olifant de trap op duwen) voor. Het slaat nergens op, maar bij die zin moet ik altijd aan Heerlen denken. Het zal wel te maken hebben met het gevoel dat hier zoveel tegelijk moet gebeuren.

Er moet aan zoveel dingen getrokken en gesleurd worden om een beetje vooruitgang te boeken. Dat is geen probleem, ik doe het graag maar in veel dingen zijn we afhankelijk van anderen en alles gaat zo langzaam. Neem nou het CBS. Blijft het in Heerlen of niet? Het met gewoon. Het hoort hier en we hebben het behoud van dit soort kantoren nog steeds heel hard nodig. De stad heeft alles uit de kast gehaald om het CBS te behouden. En nu moeten we maar rustig afwachten. Het besluit valt in Den Haag en we kunnen niks meer doen. Vreselijk! Zo willen we ook dolgraag een bedrijf in Heerlen dat zich bezig houdt met glas en zonne-energie en dat in de toekomst heel veel arbeidsplaatsen kan bieden. De concurrentie vanuit Duitsland is echter hevig. Duitsland biedt heel veel geld om zich daar te vestigen en heeft dan ook sterke kaarten. Ook hier zijn we voor een groot deel afhankelijk van Den Haag. Daarna maakt het bedrijf natuurlijk ook nog eens zijn eigen keuze. Ik zou zo graag willen dat de werkgelegenheid beter en sterker wordt zodat meer mensen een goeie toekomst op kunnen bouwen in deze stad en minder jongeren moeten vertrekken naar de randstad. En dus zijn er van die dagen dat een ongeduldig mens als ik, het gevoel heeft dat ze duwt en trekt aan een olifant: het kost veel moeite maar je ziet niet of het op schiet. Maar goed, geen gezeur. Er zijn ook leuke dingen met goed resultaat. Zo hebben we toch maar mooi twee miljoen binnen gehaald voor Molenberg en Meezenbroek. Dat stond ook hoog op mijn verlanglijstje. Samen met Twan Mol uit Meezenbroek moesten we in Utrecht meedingen naar extra geld voor buurten. We hadden ons goed voorbereid. We waren best wel zenuwachtig omdat we het geld z ontzettend graag wilden hebben. Toen de voorzitter van de commissie vroeg wat we zouden doen als we het geld kregen riep ik zonder na te denken: Dan springen we een gat in de lucht. Dat was even niet het goeie antwoord voor een wethouder. Maar het is toch gelukt! Wacht effe, ik moet het anders aanpakken met die olifant. Die twee miljoen tel ik als de eerste traptrede van de olifant. Dat scheelt. En: het mijnwaterproject loopt ook fantastisch. Het water is warm genoeg om te gebruiken als verwarming voor het centrum van Heerlerheide. Als de gemeenteraad volgende week goedkeurt dat we er mee doorgaan is dat al de tweede trede. En er is er nog n: Arcus blijft in Heerlen met alle opleidingen. Dat is trede drie.

Gelukkig heb ik op dit moment nog geen enkel idee hoe hoog de trap is en hoe lang het duurt voordat de olifant boven is.