Heerlen

De SP kent in Heerlen 3 wethouders: Peter van Zutphen, Riet de Wit en Cor Duijf. Elke week verschijnt er van de hand van n van die rode bestuurders een column. SPers als bestuurders, hoe gaat dat er aan toe?

Algemene beschouwingen,

Mijn eerste algemene beschouwingen, ze zitten erop! God zij dank. Ik heb er toch wel tegen op gezien.
En dat geldt voor alle collega's, ook al zitten er een paar bij met de nodige politieke ervaring. Maar allemaal hebben we ons toch ook afgevraagd hoe we als college uit onze eerste algemene beschouwingen zouden komen.

We hebben ons toch ook druk gemaakt om elkaar en met elkaar om onze plannen voor de toekomst van onze stad.
Het ging goed en achteraf moet ik vaststellen dat het allemaal wel meeviel. Maar achteraf praten is altijd gemakkelijk. Je bent nieuw in het vak en weet niet precies wat je allemaal te wachten staat. Waar moet je je allemaal op voorbereiden? Ze kunnen je immers van alles vragen. Duizend en een vragen gingen door mijn kop. Maar meer dan je best kun je eigenlijk niet doen en dat betekent dus dat je je zo goed mogelijk verdiept in alle facetten van je je portefeuille.
Je probeert zo goed mogelijk in te schatten over welke onderwerpen vragen zijn te verwachten en daar bereid je je dan samen met de ambtenaren op voor. De ambtenaren verdienen trouwens een pluim. Ze hebben ons als college op uitstekende wijze ondersteund. Al met al vond ik dat ik het er redelijk goed van af had gebracht. Het kan altijd beter, maar over mijn vuurdoop ben ik al met al niet ontevreden.

Algemene beschouwingen! Ik had geen goed beeld van wat dat nou precies voorstelde. Per slot van rekening heb ik geen politieke ervaring en kon ik enkel afgaan op wat ik er in de loop van de tijd via de TV vanuit de 2e Kamer van had meegekregen. Dat was niet altijd verheffend natuurlijk en ik vond dat er wel betere films waren. Dat is natuurlijk ook maar een oppervlakkig beeld: je ziet een enkel debat en vaak een eindeloos herhalen van alsmaar op elkaar lijkende vragen en antwoorden. Wat tussen de bedrijven door gebeurt dat zie je niet en uiteraard mis je de hele beleving van de betrokken personen. Of dat nou de bewindslieden zijn of de kamerleden van de diverse fracties. Kortom: je moet het zelf meegemaakt hebben, wil je er iets zinnigs over kunnen zeggen. Dat geldt natuurlijk ook voor onze nieuwe fractieleden.
En ik kan nu zeggen dat ik het heb meegemaakt, op gemeentelijk niveau dan en dat ik een ervaring rijker ben, maar ook een illusie armer.

Armer omdat ik toch teleurgesteld ben over het niveau van het inhoudelijke debat. Waar ging het nou in feite over? De bijdragen van de meeste fracties uit de oppositie bestonden vooral in eerste termijn hoofdzakelijk uit verwijten, dropen van rancune en ,,kinnesinne en gaven naar mijn bescheiden mening toch weinig blijk van realiteitszin. De bordjes zijn bij de verkiezingen toch echt verhangen en we zijn als coalitie toch van plan een andere koers te varen. Het verdere verloop van de algemene beschouwingen kenmerkte zich vooral door allerlei detailvragen, niet echt op (toekomstig) beleid gericht. Veel vragen hoorden thuis in de diverse commissies.

Opvallend vond ik ook dat er moties werden ingediend waarvan, soms na veel gedoe, uiteindelijk in feite niets meer overbleef. Je had net zo goed een blanco stuk papier kunnen indienen en kunnen vragen of men het daar mee eens was. Ook waren er moties bij die vroegen om uitvoering van wat in feite al praktijk was. Hoe kan dat nou? Waarom is dat nou nodig ?

Het zal allemaal wel bij het ,,spel horen zoals het politieke proces door velen vaak wordt bestempeld. Ik ben blij dat het bij de SP in ieder geval altijd om de inhoud gaat. Om mensen en om onze stad. Het gaat om serieuze zaken en daar mag best bij gelachen worden natuurlijk, heel graag zelfs.Maar het spel om het spel spelen? Ook als het nergens om gaat? Alleen maar voor de tribune? Daar heb ik toch wel moeite mee.

Het meest schrijnend, als trieste vlag op een modderschuit, vond ik de gang van zaken bij het stemmen rond de moties. Los van de ,,kwatsch om in een aantal gevallen hoofdelijke stemming te vragen (gewoon pesterig gedrag) was ook het stemgedrag van de gehele oppositie voor mij een treurige gewaarwording. En bloc stemden alle fracties uit de oppostie vr een motie als de coalitie daar tegen was. Ongeacht de inhoud. Gewoon voor de tribune dus of om het spel of voor weet ik veel wat.

Stel je voor dat een motie zou zijn ingediend waarin werd gevraagd dat hare majesteit voortaan getooid met een bolhoed verder door het leven zou moeten. Zeg nou zelf: toch te gek voor woorden. De hele coalitie zou vr gestemd hebben. Gezond verstand op nul en wat de kiezers daar nou van vinden is natuurlijk niet belangrijk. Als oppositie ben je gewoon een andere mening toegedaan dan de coalitie. Ik zou daar savonds niet mee thuis durven komen.

Alhoewel.een bolhoed? Toch niet gek eigenlijk, moet het wel een knalrode zijn, met een tomaat erop.

Groet

Cor Duijf