Heerlen

Carnavals zaterdag hadden we bedacht om passanten van ons kraampje te verblijden met een rood neusje met een SP sticker erop (ons Heerlens kandidaat statenlid Irma Koopman, samen met haar kids, hebben de nodige uurtjes hieraan versleuteld). 1008 hadden we er en een plan B, mochten we ze niet kwijtraken in die paar uurtjes. Dus op naar de Promenade.

En ik moet zeggen, het had wel wat die dag. Het weer speelde mooi mee, een draaiorgelaar ging tussen ons in staan (ik telde zon 15 enthousiaste SP-leden, waaronder een kamerlid, een wethouder, diverse raadsleden en een afvaardiging van ROOD). De jongeren hadden kennelijk toch de nodige bedenkingen met de muziekkeuze van het draaiorgel. Als campagneleider ben ik ook voor het welzijn van onze mensen, dus informeerde ik bij de orgelaar of er ook verzoekjes gedraaid worden. Ja, dat kon en ik vroeg, om te scoren bij de jongeren, om Metalica, maar de orgelman kwam niet verder dan Wie schoen us Limburg is (in zijn ogen was dat kennelijk hardrock). Dit teruggekoppeld bij de Rooders en mij leek dat de bedenkingen heel wat minder werden. Ik trappeerde enkelen zelfs al sjoenkelend.

Opvallende momenten: een stelletje liep langs onze Jan de Wit, de vrouw verbaasd kijkend naar Jan, van die ken ik toch ergens van. 10 Meter verder: de man ziet onze wethouder Riet en ook weer diezelfde verbaasde gelaatsuitdrukking. Om even verderop samen tegelijkertijd om te kijken, van heb ik jou nou daar. Tja, mensen, dit kan bij de SP: wij (ongeacht functie) staan tussen de mensen. En niet alleen de dag voor de verkiezingen. En dan niet eens sacherijnig maar vol met lol, met op gezette tijden de serieuze momenten, als er bijv. geklaagd werd door passanten dat we niet in de regering zitten. Maar als je ze dan wijst dat er toch punten in het regeerakkoord zitten waar wij al langer voor strijden dan klaren de gezichten op en dan wordt het vlug ouwe-jongens-krentenbrood.

Ander moment: een vrouwtje met een fiets aan haar hand reageerde nogal nors toen ik haar het neusje aanbood. 5 Tellen later kwam ze terug en vroeg heel vriendelijk om 3 neusjes voor haar kleinkinderen. Die kreeg ze natuurlijk met de flyer en de opmerking dat ik haar, om te controleren of ze de flyer had gelezen, maandag deed overhoren. Al lachend vertrok ze met de mededeling dat ze die nu zeker ging lezen. Wie weet een nieuw lid.

Ben had alles weer goed geregeld: zelfs aan de koffie was gedacht. Deze keer, ter compensatie van de keren dat de koffie te sterk was, nu iets aan de slappe kant. Maar dit bleek een tactische zet van hem te zijn geweest, want met carnaval moet je niet meteen met sterke koffie komen aanzetten. Dit gebeurt vroeg in de kleine uurtjes.

De neusjes gingen als een tierelier, om weer eens een bekend uitdrukking te gebruiken. Er werd al gedacht dat ze ergens waren blijven plakken.

Al met al als deze trend zich doorzet hebben wij in ieder geval een leuke campagne gevoerd en (dit is mijn stelligste overtuiging) zal het resultaat er ook naar zijn.