Heerlen

Elke maand verschijnt in het informatieblad van de Heerlense SP-afdeling, dat samen met het partijblad De Tribune verschijnt, een column van SP-wethouder Riet de Wit. De column van deze maand getiteld: 'Het piratenschip verschijnt online in ons weblog zodat het mogelijk is hierop te reageren..

Het piratenschip
Als ik mijn moeder opzoek in de verpleegkliniek in Sittard kom ik steevast langs een bakkerswinkel met een etalage vol prachtig opgemaakte taarten. Je kan er een taart bestellen met op de bovenkant een racebaan, een riddertournooi, een piratentafereel en noem maar op. Ik kijk altijd even in de etalage en denk: Op deze taarten worden alle kinderdromen waar.' Onze oudste zoon droomde als kind namelijk van het grote piratenschip van Playmobile. Wij konden het niet betalen. Er waren drie kinderen en de sociale advocatuur was, ondanks hard werken, geen vetpot. Gelukkig was er een vriendje dat het gedroomde schip wel kreeg zodat de kleine doosjes met piratenpoppetjes, plastic palmbomen en schatkist, geliefde cadeautjes waren. Als die taartenwinkel jaren geleden in onze buurt had gelegen, had ik er waarschijnlijk heel wat uren met de kinderen voor de etalage gestaan. Leuk is dat toch, hoe kinderen kunnen dromen. Hoe zij zich onbevangen voorstellen hoe hun wereld er uit zou kunnen zien en hoe zij daar zelf deel van uitmaken in de gedroomde rol. De dromen van volwassenen zijn dan toch veel saaier. Tenminste, ik mag graag dromen over wat er allemaal moet en kan in de stad, maar een tropisch eiland is daar niet bij.

Inmiddels zit het eerste jaar van dit college er op. Ik ben helemaal niet ontevreden: het CBS blijft in Heerlen, net als Arcus, er komt een Zorgacademie bij het ziekenhuis, de Bazaar in het stadscentrum is over de streep en gaat in augustus open, bij een paar bedrijven is uitbreiding van de werkgelegenheid in voorbereiding, het armoedebeleid is verbeterd, we gaan extra aan de slag op een aantal scholen om wat te doen aan taalachterstanden bij onze kinderen, er is een speciale aanpak voor jeugdwerkloosheid gekomen en dat gaat een stuk beter, De NOR is eindelijk open met een fatsoenlijk opstartbudget, er komt gratis openbaar vervoer in de daluren voor 65-plussers, de nieuwe boringen naar koud water voor het mijnwaterproject starten deze zomer, als de gemeenteraad het goedkeurt koopt de gemeente binnenkort het Broederhuis op de Molenberg zodat er eindelijk een echt gemeenschapshuis komt en komt er een sportzaal in Bekkerveld, er komt goede hulp voor mensen met schulden, De Vlieger wordt de eerste brede school in Hoensbroek, enz., enz.

Toch is er nog zo ontzettend veel te wensen en te doen. Er moet nog zoveel. En eigenlijk moet er ook zoveel tegelijk. Bij iedere droom over de stad heb ik nu meteen ook zorgen: hoe krijg ik dat voor elkaar? En met wie? En hoe kom ik aan geld? Want laten we eerlijk zijn. Succes ligt in Heerlen niet voor het oprapen. Vooruitgang wordt ons niet in de schoot geworpen. We zullen die moeten bevechten. Een taart van Heerlen vind je dan ook niet in de bakkerswinkel. Maar vandaag heb ik wel een grote Bossche Bol op en mijn wensenlijstje voor het tweede jaar gemaakt.