Heerlen

Na de toch wel heel saaie begrotingsdebatten op woensdag en donderdag was de vrijdag een echt hoogtepunt. Dat met name door de startbijeenkomst van wat terecht een "nieuw kindje" werd genoemd: het nieuwe schuldhulpverleningsloket in Heerlen.

Schuldhulpverlening is tot nu toe in Heerlen een groot probleem. De Kredietbank heeft de nodige problemen, de gemeente stelde erg weing geld beschikbaar, en veel instanties doen wel goed hun best maar werken langs elkaar heen. Het gevolg is onder andere meer dan 100 huisuitzettingen per jaar in Heerlen, alleen al om financiele redenen.

We hebben de afgelopen tijd in het gemeentehuis hard gewerkt aan een heel nieuwe opzet, waarbij de gemeente de touwtjes in handen neemt. Dat zowel wat betreft de instellingen die zich met de client bemoeien, als wat betreft het niet uit het oog verleizen van de client. Doel is met name het voorkomen dat schulden zodanig oplopen dat de ellende steeds groter wordt, door al heel vroegtijdig in te grijpen.

Ook het loket waar de mensen zich moeten melden gaat nu onder de gemeente vallen, en alle betrokkenen waren vrijdag uitgenodigd voor een enthousiaste startbijeenkomst.

Het nieuwe loket werd "ons nieuwe kindje" genoemd! Ik heb daarover gezegd uit ervaring te weten dat nieuwe kindjes heel veel vreugde kunnen brengen, maar soms ook zorgen. En nu gaat het natuurlijk met name er om dat de nieuwe aanpak ook resultaten weet te bereiken voor de vele Heerlense gezinnen die in de problemen zitten.

Toevallig, maar daarom niet minder welkom, was dat deze startbijeenkomst samenviel met een al eerder gepland bezoek van SP-Tweede Kamerlid Sadet Karabulut. Zij is SP-woordvoerder voor het armoedebeleid en wilde het Heerlense armoedebeleid komen bekijken.

Ze bezocht ook het Heerlense Werkplein, waar ook geprobeerd wordt de hokjesgeest tussen de verschillende instellingen zoveel mogelijk tegen te gaan, om mensen zo zo snel mogelijk aan het werk te helpen.

Tussen de middag spraken we bij het eten over alle mogelijke kanten van het plaatselijke en landelijke armoedebeleid. Sadet weet er kennelijk heel veel van, maar wilde ook heel veel van ons horen. Ik had ook Hans Meijers van de Hulpdienst van de SP uitgenodigd, om hem te laten vertellen over de ervaringen die de bezoekers van het SP-spreekuur hebben net de Sociale Dienst.

Over dat eten gesproken: we waren naar "De Eetkamer" in Hoensbroek gegaan, een restaurant waar ook verstandelijk gehandicapten mee werken. Ik had het enkele maanden geleden geopend, en ging er nu voor het eerst zelf eten. Ik kan het iedereen aanbevelen. Een heel gezellige serveerster, met een ontwapenende kijk op de menukaart, heel duidelijk het "volk van Hoensbroek" in grote getale in de zaak, en bovendien heel lekker eten!