Heerlen

Balkenende, Bos, Donner en Rouvoet hebben het vooral over de pijn delen... Werkend Nederland roert zich en pikt het niet dat degenen die de crisis niet veroorzaakt hebben nu wel moeten betalen!

Van het Haven-forum:

Eerst ons geld terug!

Hoe werknemers, die hun werk kwijt zijn geraakt vanwege de crisis en die misschien ook nog een deel van hun pensioen moeten inleveren, zich voelen, kan iedereen wel raden. Ze voelen zich bedonderd en onzeker of ze hun financile verplichtingen nog wel kunnen nakomen.

En hoe voelen al die ondernemers, politici, bankiers, vertegenwoordigers van IMF en Wereldbank zich, die zo zelfverzekerd voor een vrije markteconomie waren? Beschaamd?

Jarenlang lang heb ik als vakbondsbestuurder deze marktelite in alle uithoeken van de wereld horen vertellen hoe goed de markt in staat zou zijn te zorgen voor een goed functionerende economie en meer welvaart als vakbonden zich er maar niet tegen zouden verzetten en de overheid maar niet zou ingrijpen. De onzichtbare hand van de markt zou er wel voor zorgen dat we het met zn allen steeds beter zouden krijgen. Ja ja.

Dat een kleine elite er extreem rijk van is geworden, vonden de markfundamentalisten prachtig en dat miljoenen anderen juist vanwege die vrije markt de armoede en zelfs hongerdood werden ingedreven, was een onvermijdelijk randverschijnsel. Dat moesten we maar op de koop toenemen. Inmiddels is gebleken dat de vrije markt niet zorgt voor een stabiele economie met toenemende welvaart en een eerlijke verdeling daarvan. En al helemaal niet voor de uitbanning van honger en armoede. Al die predikers van de vrije markt hadden dus ongelijk!

Het is frappant dat veel van die mannen (!) die het vr de crises zo goed wisten en daar zelf voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor zijn, nu plotseling weer opduiken om ons te vertellen wat er allemaal fout ging en hoe we de problemen, die zij zelf veroorzaakten, moeten oplossen.

Zoals die aardige oom Onno, ex-VVD-Minister van Financin en ex-topdirecteur van de nu in grote problemen zittende Citibank. Hij liet zich van stal halen om Europa te adviseren over een beter, vooral Europees toezicht op de financile instellingen, zodat ze niet weer de fout in zouden gaan. Je zou verwachten dat dit soort mensen zich stil in een hoekje gaan zitten schamen, in plaats van ons nu weer met hun mooie praatjes lastig te vallen. Maar misschien was Onno Ruding ingehuurd als ervaringsdeskundige-van-de-andere-kant, die onder het spreekwoordelijke motto dat je boeven met boeven moet vangen, geacht werd te vertellen hoe je moet voorkomen dat bankiers de fouten gaan maken, die hijzelf vroeger maakte toen hij nog geloofde in het sprookje van de vrije markt.

Veel topbankiers en andere schuldigen aan de crisis proberen er tussen uit te knijpen met een grote som geld in de vorm van bonussen en verzilverde opties. Zoals die blunderende ex-topman van de Koninklijke Bank van Schotland, RBS, die zijn bank en werknemers in gevaar bracht en nu op zn vijftigste met een pensioenpot van zon 18 miljoen Euro op kosten van de belastingbetaler wil gaan rentenieren.

Ongeveer gelijktijdig met de berichten over deze zoveelste bankrover-in-driedelig-grijs verschenen de berichten in de media dat Minister Donner naar een bevriezing van de lonen (= verlaging van de koopkracht) van de werknemers streeft. En dat hij pensioenfondsen wil dwingen om desnoods de pensioenen van werknemers te verlagen. Allemaal onder het Calvinistische motto dat we met zn allen pijn moeten leiden. Hoe zo allemaal?

Laat Donner beginnen om de graaiers en bankrovers aan te pakken in plaats van gelijk de werknemers op te laten draaien voor de gevolgen van de crisis. Velen zijn al geslachtofferd door het verlies van hun baan of van hun spaargeld dat ze als aanvulling op hun pensioen hadden weggezet op een bank of dat ze hadden opgespaard om onverwachte uitgaven van te kunnen betalen als zijzelf of hun dierbaren bijvoorbeeld met ziektekosten te maken zouden krijgen, die niet door hun verzekering worden gedekt.

Als Donner medewerking wil van de vakbeweging, zal hij toch eerst bij de veroorzakers van de crisis verhaal moeten gaan halen. Dat zal wel niet voldoende geld opleveren, maar het zou wel bijdragen aan een overlegklimaat dat nodig is om afspraken te kunnen maken.

Als de regering de vakbeweging om offers van werknemers vraagt zou Agnes Jongerius moeten verwijzen naar al die uitgekeerde bonussen en verzilverde opties. Namens alle werknemers zou ze dan moeten antwoorden: Eerst ons geld terug en pas dan zijn we bereid om te komen praten. En vooral ook: Blijf met je handen van ons pensioen af en zeker van de pensioenen van mensen die geen kans meer hebben die verlaagde pensioenen nog aan te vullen.
1-3-2009

Kees Marges
Adviseur Arbeidsverhoudingen
Consultant Port Labour