Heerlen

Vorige week kwam het Limburgs Dagblad tot een van de weinige politieke analyses uit de afgelopen 4 jaar. Het bleek een interessant politiek profiel van Heerlen. En dat willen we de lezer van dit blog niet onthouden.

NOG EEN KEER SP en PVDA?
Een ruk naar links. Dat beeld gaf de verkiezingsuitslag 2006 in Heerlen te zien.

Het rechtse blok van CDA, Leefbaar Heerlen en Stadspartij Heerlen verloor acht zetels. SP en PvdA wonnen acht zetels. Een unieke combinatie van SP, PvdA en VVD zag het levenslicht. De rood-blauwe coalitie blijkt vier jaar later op het gebied van armoedebestrijding, buurtbeheer, maatschappelijke opvang en wmo-beleid een voortrekkersrol in Nederland te vervullen. De stad is zichtbaar leefbaarder geworden. Operatie Hartslag, in 2002 geinitieerd door VVD-burgemeester Sakkers met ondersteuning van de toenmalige coalitie van CDA, Stadspartij Heerlen en SP, is de afgelopen vier jaar krachtig doorgezet. Heerlen onderscheidt zich meer en meer op cultureel gebied met het Theater, Glaspaleis en de Nieuwe Nor. Accommodaties die door grote gemeentelijke bijdragen gerenoveerd werden. De Heerlense burger begint zowaar trots uit te stralen.

Toch is het niet overal hosanna. De leegstand in het centrum (winkels en kantoren) baart zorgen. Ondernemers klagen dat het economisch beleid onder de linkse hoeders minder uit de verf komt dan onder het bewind van het CDA. Onrustbarend en belemmerend is de soms moeizame verhouding die het huidige gemeentebestuur heeft met Gedeputeerde Staten. Het nog steeds door het CDA gedomineerde provinciehuis heeft maar weinig op met de rooien in Heerlen. Omgekeerd is het net zo. Het old boys network en de SP mengen net zo gemakkelijk als water en olie. Heerlen is op weg naar herstel. De afgelopen vier jaar smaken naar meer, stralen SP en PvdA uit. Ze willen hun samenwerking aan de hand van de fractievoorzitters Ron Meyer en Barry Braeken voortzetten. Beide woordvoerders hebben zich overigens ontpopt als politieke talenten en wellicht ligt hun toekomst wel in Den Haag. Al het jeugdig elan ten spijt, alleen aartsoptimisten ter linker zijde denken nog dat de uitslag van 2006 in Heerlen met in totaal negentien zetels voor SP en PvdA te evenaren is. Landelijk gezien staan beide partijen zwaar op verlies. Het moet wel erg vreemd lopen als dit niet z?n weerslag heeft op lokaal niveau. De PvdA verloor in Heerlen tussentijds van de acht zetels al weer twee: Yvonne Moonen liep over naar het CDA en Jan Bertholet koos voor D66 in de hoop daar hoog op de kandidatenlijst te komen.
Dat was, gezien zijn vijfde plaats, een misrekening. De landelijke lijn doortrekkend kan de PvdA zomaar op vier of vijf zetels uitkomen. De SP heeft momenteel elf zetels. Met twee zetels verlies wordt intern rekening gehouden, maar het zouden er gemakkelijk meer kunnen worden. Virtueel bekeken lijkt de coalitie fikse klappen op te lopen. Als beide partijen vasthouden aan het pluche, zullen er zeker een en misschien meer partners gezocht moeten worden. Het CDA en Stadspartij Heerlen (zes, respectievelijk vijf zetels) stonden de afgelopen vier jaar buitenspel en hopen weer aan te mogen schuiven. Het is de vraag of SP/PvdA daar trek in heeft. Aan de andere kant: het huidige GroenLinks lijkt geen optie. Die partij demonstreerde de afgelopen jaren de VVD soms rechts in te halen. Op zo'n partner zit de huidige coalitie niet te wachten. Blijven over de huidige splinterpartijen in de raad: VVD en Leefbaar Heerlen met elk twee zetels en de eenpitters Ouderenpartij en Hart-Leers. De partij van de ex-VVD?er vist in dezelfde vijver als nieuwkomer Trots op Nederland (TON). D66 hoopt na een afwezigheid van acht jaar weer haar rentree te maken in de Heerlense raadszaal, waarbij het Pechtold-effect zeker een voordeel zal zijn. En dan de NVU. Er zijn mensen die de extreemrechtse partij (minstens) een zetel toedichten. Als Ivo Pastoor zijn opwachting maakt, is het interessant om te zien hoe de andere partijen handelen: negeren of met argumenten bestrijden.
Bron: LD.nl