Algemene beschouwingen 2020, tweede termijn
Algemene beschouwingen 2020, tweede termijn
Op de tweede dag van de Algemene Beschouwingen van de gemeente Heerlen in november 2020, sprak SP fractievoorzitter Ron Meyer onderstaande tekst uit:
“De heersende klasse kan klagen over een linkse regering, kan klagen over een rechtse regering, maar een regering bezorgt ze nooit
spijsverteringsproblemen, een regering verbrijzelt nooit hun rug.
Voor de heersende klasse is politiek meestal een esthetische kwestie:
een manier om over zichzelf te denken, een manier om de wereld te
zien, om zichzelf op te bouwen. Voor ons was politiek een kwestie van
leven of doodgaan.” De Franse schrijver Édouard Louis raakt de spijker op z’n kop.
Voorjaar 1992. Op onze donkerbruine eikenhouten tafel in Zeswegen staan twee borden met op elk een gehaktbal, wat aardappelen en een mooi hoopje knapperige groene boontjes. De damp van de aardappelen stijgt nog op. Op een klein bordje liggen twee sneden witbrood. Met hagelslag. Mijn zusje probeert, zoals altijd, onder de bonen uit te komen, en ik, zoals altijd, haar gehaktbal te pikken. Een alledaagse dag. Tot ik zie dat mijn ouders niet eten en ik me realiseer dat dat niet voor het eerst is. "Waarom moeten wij die vieze bonen wel eten en jullie niet?" lijkt een volkomen normale vraag voor een 10-jarige jongen.
Ik kijk mijn moeder een ogenblik vragend aan, realiseer me dat ze zojuist probeerde heel streng te zijn en merk op dat mijn glimlach wordt beantwoord met een twinkeling. "Elk boontje staat garant voor één doelpunt bij voetbal" doet ze nog een verwoede poging. Mijn lieve moeder
heeft nooit erg geloofwaardig kunnen liegen. Haar ogen spreken altijd
de waarheid.
Mijn ouders aten minder om de huur, de energierekening en onze schoolboeken te kunnen betalen. Ze offerden zich op voor ons.
In ons steenrijke land zijn er miljoenen mensen als mijn ouders, of als Ad en Ria. Thuiszorger, schoonmaker, pakketbezorger, juf in de kinderopvang.
Vaak onzichtbaar, maar altijd onmisbaar.
Hun volharding is onze inspiratiebron.
Daarom redde Heerlen de huishoudelijke hulp toen er landelijk zwaar op werd bezuinigd. Daarom kiezen we voor het project HEERLEN-NOORD. Wat de SP betreft als Nationaal Programma Sociaaleconomische Gezondheidsverschillen. En moet het minimumloon landelijk zsm naar 14 euro.
Motie bewindvoering
HEERLEN-NOORD
Prioriteit: gezondheid van kinderen! JA, ook fysiek en leefbaarheid.
- Het opknappen van de buurten Achter het spoor (eerder MSP, nu GMS-buurten) met de concrete winst van het debat van gisteren dat de Kempensweg en Meezenbroekerweg samen met de buurt wordt opgeknapt, als een groene ader richting Brunssumerheide, is daarom een ge-wel-di-ge toezegging.
- Datzelfde geldt voor Saffiertjes (de methode waarbij de gemeenschap: de buurt, de woningcorporaties, de politie, de zorg en de gemeente) probleemgebieden samen veiliger en leefbaarder maken.
- En als ook de VVD nu een onderscheid wil maken tussen goede en foute kamerverhuurders. Goede en foute eigenaren. Goede vastgoedbazen en foute…
De breedste schouders zullen de zwaarste lasten moeten dragen. Daarom zal ook de duurzaamheids-opgave collectief moeten worden aangepakt. Wie de urgentie niet willen laten overschaduwen door het cynisme van extreemrechts zal vergroening van onze samenleving voor ‘gewone mensen’ financieel voordelig moeten laten zijn. En de lokale heffingen echt eerlijker!
Wie de stad aantrekkelijker wil maken, zal de grote vastgoedjongens moeten laten meebetalen aan de ambities in het centrum (waar ze zelf van
profiteren) en de parkeer-multinationals tot lagere tarieven moeten dwingen. En hoewel de intentie van de PvdD goed was, is een verkapte vorm van betaald parkeren in de hele stad invoeren, echt heel erg onverstandig.
Voorzitter, het is het verschil tussen Cynisch en Strijdbaar. Want, jaaaa, we hebben veel problemen opgelost (drugs, daklozen, uit de armoede-top-10 (SCP), leefbaarheid, criminaliteit, levendigheid, cultuur, goede zorg). Wie in helse bewoordingen spreekt over de stationsomgeving en ‘Achter het spoor’ doet er goed aan nog eens na te gaan hoe het daar 20 jaar geleden was. Met alle ideeën, initiatieven en energie van de wereld. Laten we de moed hebben om daar iets aan te doen.
Onszelf, net als mijn ouders deden, soms een beetje op te offeren…
Zodat de toekomst van onze kinderen beter wordt!