Heerlen

De SP kent in Heerlen 3 wethouders: Peter van Zutphen, Riet de Wit en Cor Duijf. Elke week verschijnt er van de hand van n van die rode bestuurders een column. SPers als bestuurders, hoe gaat dat er aan toe?

De eerste drie maanden van het nieuwe college zitten er op! Het viel lang niet altijd mee. Deze maanden werden het meest beheerst door het forse hartinfarct van PvdA-wethouder Karel Scholtissen, de moeilijke onderhandelingen met Arcus, het zoeken naar een oplossing voor de 16 concirges/onderwijsondersteuners bij het Openbaar Onderwijs die ontslag aangezegd hadden gekregen per 1 augustus, de fraude rondom het Pleinenplan, het steeds weer schuiven in de agenda om taken van de zieke burgemeester over te nemen en natuurlijk gigantische stapels papier. Bij de Nederlandse overheid, of het nou de gemeente, de provincie of het rijk is, gebeurt niets zonder dat daar een grote stapel papier aan vooraf gegaan is. En blijkbaar zijn er mensen die denken dat bestuurders dat allemaal kunnen lezen.

Gelukkig knapt Karel Scholtissen weer langzaam op en komt de burgemeester eind augustus terug. Arcus was verdraaid lastig. Ik ben opgelucht dat het uiteindelijk gelukt is om de toegestane vestiging aan de Valkenburgerweg te halveren, de opleidingen in Heerlen te houden en meer te spreiden over de stad. Arcus had immers al een ondertekende overeenkomst van vr de verkiezingen om gebouwen neer te zetten op een terrein van 33.0000m.

Voor de concirges hebben we in ieder geval genoeg geld gevonden voor de komende twee jaar. Het was fantastisch dat 350 schoolkinderen de moeite namen om te komen demonstreren op het gemeentehuis om deze banen te behouden. Het zijn zogenaamde ID-banen waar een speciale subsidie op zit. Vaak wordt er een beetje geringschattend gedaan over deze banen maar de kinderen lieten duidelijk zien hoe belangrijk deze banen zijn. Dat is toch hartverwarmend. Op mijn kamer in het gemeentehuis hangen mooie kindertekeningen waarop staat wat een concirge allemaal doet en hoe belangrijk die is.

De fraude bij het pleinenplan heeft ons heel wat zorgen gebaard. Het gaat gelukkig niet om grote bedragen maar het kan natuurlijk niet dat ambtenaren zo gemakkelijk diensten en goederen aannemen van een aannemer. Het risico is dan dat ze benvloedbaar zijn en bijvoorbeeld een oogje dichtknijpen. Bovendien gaat het om gemeenschapsgeld.

En natuurlijk zijn er heel veel discussies gevoerd over de nieuwe begroting. We hebben natuurlijk veel meer wensen voor de stad dan dat er geld is. Er ligt een onverantwoorde bezuinigingstaak van het oude college van bijna drie miljoen euro op armoedebeleid en welzijnsbeleid. Dat moet allemaal in redelijke banen geleid worden voor de stad en dat is nog wel een klus.

Behalve wat overheersende moeilijke zaken waren er natuurlijk heel veel interessante en boeiende dingen. Het leukst was misschien nog wel de middag dat ik op stap mocht met de kinderburgemeester, en de twee kinderwethouders. We openden een nieuwe speelplaats bij peuterspeelzaal De Paddestoel in Hoensbroek waar een gezellig kinderfeest georganiseerd was met veel lekkere hapjes. Die gingen er wel in bij het kindercollege! Daarna was er een officile vergadering waarin zo wat alle problemen van Heerlen besproken werden. Kinderwethouder Maarten had namelijk een hele lijst gemaakt met allerlei problemen van de stad die hij kende of waarover hij gehoord had. Daarna had het kindercollege het een beetje gehad. Stoeiend, elkaar achterna zittend en roepend rolden burgemeester en wethouders over straat. Dat is toch heel wat beter dan het grote mensencollege waar Peter van Zutphen en ik twee jaar geleden inzaten en waar niks uitgevochten werd maar alles stiekem achter je rug gebeurde.

En verder maken we het gewoon leuk! Zo moest ik me vorige week, drie dagen lang, een weg banen om vanaf het Tempsplein met mijn fiets bij het gemeentehuis te komen. Alles was gebarricadeerd met tribunes en dranghekken voor aanstormend wielertalent in snelle pakjes en op flitsende fietsen. Alsof er geen andere wereld bestaat! Waarschijnlijk nog georganiseerd door Thei Vrolings, de wethouder sport in het vorige College. Thei hield erg van wielrennen. Maar wat een ellende in de stad. En dus liep ik te sjouwen om mijn ouwe fiets met veel te zware boekentas, slepend en duwend, tussen veel te kleine openingen te proppen om op mijn werk te komen. Net als veel anderen in Heerlen, balend van de vanzelfsprekendheid waarmee dagenlang zoveel openbare ruimte werd opgeist. Totdat ik op het gemeentehuis kwam. Grote borden aan de voordeur met het opschrift dopingcontrole. Dus meldde ik me drie dagen lang bij het loket van het gemeentehuis met de mededeling dat ik voor de dopingcontrole kom. De dames achter het loket giechelen en antwoorden brutaal dat zij alleen maar mannen controleren. Van dit soort kleine dingen krijg ik steeds weer goeie moed. Zo moest ik onlangs de burgemeester vervangen bij een werkbezoek van minister Donner op een bijeenkomst over winkelcriminaliteit in de benedenhal van winkelcentrum Het Loon. Dat zijn van die ceremonile dingen waar ik niet zo geschikt voor ben. Ik word keurig ontvangen en krijg een plaatsje toegewezen op de eerste rij. Ik maak een praatje en ga rustig zitten. En opeens zie ik naast het podium een spreekgestoelte met microfoon staan. Daar moeten straks een aantal mensen, waaronder minister Donner een speech houden. Dat spreekgestoelte staat pal voor de etalage van lingeriewinkel Hunkemller. In die etalage hangt een levensgrote poster van een schaars geklede dame die voor 15 euro een BH aan prijst. En ik zie het helemaal voor me: de altijd wat plechtstatige minister Donner achter het spreekgestoelte geflankeerd door een dame in ondergoed. Dat wordt ht plaatje van de week! Mijn dag kan niet meer stuk.

Helaas! Later blijkt dat dit feest niet door gaat omdat de microfoon op die plek stoort.

Foto-bron: www.heerlen.nl