Heerlen

SP'er Peter van Zutphen geeft zijn visie op in het Limburgs Dagblad gepubliceerde verhaal over de wethouderskeuze van de PvdA. Van Zutphen was in 2010 van begin tot het einde betrokken bij de coalitie-onderhandelingen.

Er zijn verzonnen verhalen die ondanks hun fictie met grote hardnekkigheid blijven rondzingen en door verteld worden. Zulke verhalen worden om voor mij onduidelijke redenen broodje aap-verhalen genoemd.

Duidelijker dan die rare broodje aap-uitdrukking zijn misschien de verhalen over de ingedienten van frikandellen. Omdat ik graag plaag, probeer ik mijn kinderen altijd wijs te maken dat allerlei zeer onsmakelijkheden, waaronder geslachtdelen van allerlei dieren, verwerkt worden. Wat vervolgens mijn kinderen en ook mijzelf niet belemmert om frikandellen (liefst speciaal) met grote smaak op te eten. We weten immers allemaal dat het een broodje aap-verhaal is.

Als de krant zou schrijven over waar frikandellen van gemaakt worden, zijn ze natuuurlijk zo netjes om ook de frikandellen-fabriek te bellen. Zodat we in de krant ook netjes lezen wat er volgens de fabriek wel of niet in frikandellen gestopt wordt.

In Heerlen zingt ook al een tijd zo'n Broodje aap-verhaal rond. Niet over frikandellen maar over de keuze die de Heerlense PvdA in 2010 maakte om niet Pe Diederen maar Lex Smeets naar voren te schuiven als kandidaat-wethouder voor de PvdA.

Dat zou hilarisch genoeg gebeurd zijn onder druk van de SP, meer speciaal van Riet de Wit, die de laatste tijd sowieso in allerlei rechtse complot-theorieen de boze genius is achter alles wat de vroegere Heerlense machthebbers niet zint.

Nu Lex Smeets stopt als wethouder, en de PvdA een opvolger moest aandragen (en niet koos voor Pe Diederen maar Barry Braeken), is dit verhaal, zoals dat een broodje aap-verhaal betaamt, opnieuw in omloop.

Met 1 verschil met het frikandellenverhaal: het Limburgs Dagblad bracht het opnieuw als feit, zonder hoor-en-wederhoor. Tot twee keer toe, in een artikel en in een commentaar. Zonder de SP of Riet de Wit te vragen wat zij van dat gerucht vindt. Het broodje aap-verhaal werd als feit gebracht, navragen of het klopt was teveel moeite, de kans op weerwoord werd niet geboden.

Als een van de betrokkenen, van het begin tot het einde bij de coalitieonderhandelingen in 2010, meld ik daarom via deze weg de werkelijkheid. Ook bij de collegevorming in 2010 in Heerlen is het iedere coalitie-partij ZELF geweest die haar kandidaten naar voren heeft geschoven. Zoals dat altijd het geval is: iedere partij gaat over haar eigen poppetjeskeuze.

De keuze voor Lex Smeets was alleen en uitsluitend een interne PvdA-keuze.
De verdeling van de portefeuilles over de partijen, zeg maar de werkterreinen waar de wethouders over gaan, is natuurlijk wel onderwerp van discussie geweest, zoals dat ook altijd en overal bij coalitieonderhandelingen het geval is. Maar ook dat biedt geen aanleiding voor het broodje aap-verhaal. Want de keuze van de PvdA voor de portefeuilles Ruimtelijke Ontwikkeling en Krimp was inderdaad een keuze voor de portefeuilles waar Lex Smeets al eerder wethouder was. Maar ook dat was een voorstel dat de PvdA zelf heeft ingebracht en dat vervolgens door de andere coalitiepartijen is geaccepteerd.

Voor mijn part publiceert het Limburgs Dagblad broodje aap-verhalen. Maar wel graag met hoor-en-wederhoor.

Peter van Zutphen
SP-onderhandelaar bij de coalitieonderhandelingen in 2010