Heerlen

Voor sommigen is de economie een exacte wetenschap. Volgens anderen is politiek een exacte wetenschap. Volgens ons hebben beiden bovenal met mensen te maken. De economische visie kan niet zonder de sociale. En omgekeerd.
SP-fractievoorzitter Ron Meyer in het debat over de Heerlense visie op de (lokale) economie

De raadscommissie Economie besprak maandag 14 mei de nota economie. "Een prima visie. Met als belangrijkste uitgangspunt dat Heerlen uitgaat van de eigen kracht. Stapje-voor-stapje worden we sterker. Tegen de stroom in gaan we vooruit." zei SP-fractievoorzitter Ron Meyer.
De SP analyseerde tegelijkertijd De Grote Uitdaging van onze stad en regio: voldoende werk voor al die aanpakkers, inpakkers, makers en doeners. Voor de grote groep mensen die niet hoogopgeleid is.

De volledige bijdrage van de SP....

De Heerlense visie op de lokale en regionale economie mag er wezen. Heerlen toont allereerst realisme: stapje-voor-stapje en met kleine duwtjes in de rug wordt de Heerlense economie sterker. Maar we zijn tegelijkertijd slechts een klein stipje in het grotere geheel. Hoe dapper dat stipje ook is, als JPMorgan morgen opnieuw schuttert met miljarden en met een harde klap omvalt, dan wordt ook dat dappere Heerlen omver geblazen. Tegelijkertijd toont Heerlen zelfbewustzijn. Met een beleid van kleine duwtjes en trots op wat we hebben en kunnen, bouwt de stad verder. In de heldere analyse toont Heerlen de eigen sterke en zwakke punten. We mogen trots zijn op de enorme slagen die gemaakt in de creatieve industrie, als het gaat om een veiliger en gezelliger centrum, de enorme zorgsector die veel mensen van alle opleidingsniveaus aan het werk heeft en ga zo maar door. Bovenal blijkt uit het de volledige visie dat economie geen exacte en op zichzelf staande wetenschap is. De economie is verbonden met sociale omstandigheden, met de culturele bloei. En wat te denken van een veilig centrum en leefbare buurten. De Heerlense economie snakte naar Operatie Hartslag, pas na het 'schoonvegen' van de stad, kon Heerlen weer wat adem halen.

Voor sommigen is de economie een exacte wetenschap. Volgens anderen is de politiek een exacte wetenschap. Volgens ons hebben beiden bovenal met mensen te maken. De economische visie kan niet zonder de sociale. En omgekeerd.

Wie vanochtend het Limburgs Dagblad opensloeg, kon die concrete relatie zien. Veel mensen waren verbaasd. Onder de veelzeggend kop "Veel Limburgs lang zonder baan" toonde de krant de omvang van langdurig werkloosheid in onze provincie. Het 'arme' Heerlen daalde fors op de ranglijst (naar plek 19) en het 'rijke' Maastricht voert de ranglijst aan (met 27,3 % mensen die langer dan 5 jaar werkloos zijn). In de perceptie van veel lezers en journalisten was dit opzienbarend. De SP vindt het nog het meest verbazingwekkend dat er zoveel verbazing is over de vooruitgang in Heerlen. Er is geen enkele reden voor euforie, want ook Heerlen heeft nog altijd bovengemiddeld veel langdurig werklozen, maar dat Heerlen stapje-voor-stapje succesvol is, is logisch te verklaren. Heerlen verbindt economie met sociale aanpak. Heerlen heeft een door vriend en vijand gecomplimenteerde begeleiding van mensen uit een uitkering aan werk. De economische en sociale kansen en problemen kunnen niet los van elkaar gezien worden.

Behalve optimisme is er ook alle reden voor serieuze kritische aandacht. In- opnieuw het Limburgs Dagblad stond afgelopen zaterdag (red: 12 mei) een helder artikel over opleidingsniveaus en werkloosheid. In heel Limburg is bijna 85% van de werklozen maximaal MBO opgeleid. Een groot deel van die groep heeft slechts de basisschool als hoogst genoten onderwijs. In onze regio zal dat cijfer nog iets hoger zijn. Alleen al 65% van de werklozen heeft geen startkwalificatie, waaronder een enorme groep schoolverlaters in het basisonderwijs. Dat zijn dramatische cijfers die de noodzaak voor scholing laten zien. Over die noodzaak is vrijwel iedereen het snel eens. MAAR... dat is slechts de ene kant van de medaille. En juist die andere wordt vaak onderbelicht. Langzamerhand daalt het besef in dat een behoorlijke groep mensen niet meekan in de race van onderwijs versus technologie. Een grote groep mensen in onze stad en regio is aan zijn top. Zij kunnen zich niet verder ontwikkelen op school. Ze hebben werk nodig. Het zijn de aanpakkers, de inpakkers en de groene vingers van onze stad. Het zijn de vakmensen die werken met hun handen.

De historische parallel is snel gelegd: toen de mijnen sloten kwam er vervangend werk voor hoogopgeleiden. Zij die het noeste werk in de mijn hadden gedaan raakten vroeg of laat gefrustreerd. Zij konden niet mee. Dat er voor een enorme groep mensen geen nieuw werk was (zeker toen enkele bedrijven die na de sluiting gesubsidieerd waren failliet gingen of vertrokken), was de basis voor de latere sociale problemen in onze stad. Net als toen leidt ook de situatie van tegenwoordig tot groeiende sociale ongelijkheid. De vraag naar hoogopgeleiden is hoog, daardoor kunnen zij de werkgevers in deze regio meer vragen. De vele Doeners, met een relatief lage opleiding, willen gewoon werk. Dat er nu vaak niet is. De kloof tussen de ene groep en de ander blijkt volgens veel deskundigen slecht te zijn voor iedereen. Van rijk tot arm, en hoogopgeleid tot laagopgeleid.

De SP begrijpt dat dit (historische) probleem niet in 1 klap opgelost kan worden. We zien bovendien goede ontwikkelingen. Neem de invulling van het oude CBS-gebouw. Als het concept van Carbon6 realiteit wordt, is het de bedoeling dat er met name werk komt voor- bij wijze van spreken- de tomatenplukkers en de groene vingers. De SP zal iedere keer blijven hameren. Op opleidingen. Voor de lasser en de verpleegster. Maar ook op DE Grote Uitdaging van ons land, en zeker van onze regio: hoe worden we het het Aanpak, Inpak en Groene vingers-centrum van ons land? Hoe zorgen we voor voldoende banen voor de grote groep makers en doeners? Voor de vakmensen die werken met hun handen.

De SP is trots op de verbinding, de samenwerking en de vooruitgang waartoe de Heerlense nota op de lokale en regionale economie zal leiden. We verheugen ons op de concrete resultaten. Voor nu: "Niet kletsen, maar doen!"
Dat had zomaar een verkiezingsslogan kunnen zijn....