Heerlen

"Een betrouwbare overheid past voor alle burgers dezelfde regels toe. Ongeacht hoeveel geld of lobbykracht van een wijk of club."
SP-fractievoorzitter Ron Meyer in de kwestie Heksenberg

De SP is altijd duidelijk geweest over de aanpak van de Heerlense sportaccommodaties. Er zouden er 8 worden versterkt en verbeterd. Er gingen er 4 dicht. En die zouden publiek blijven: geen privatisering. Toch draaide een deel van de raad (de hele oppositie, PvdA-lid Diederen en de 2 overgebleven leden van de Stadspartij Heerlen). Zij vroegen het College in 2011 om de opdracht (8 overhouden, 4 sluiten, geen privatisering) uit te voeren en wilden het vanavond nota bene naar huis sturen nadat het die opdracht had uitgevoerd. Ze wilden een uitzondering maken voor een club waar een rijke geldschieter met de buidel zwaaide. Het College overleefde de aanval van de oude politiek met 19- 18. Een bizarre vertoning.

"De SP neemt de mensen van de club niks kwalijk. Een deel van de raad wil de spelregels voor mensen met geld en invloed op het laatste moment nog veranderen. Dat leidt tot het recht van de sterkste: wijken en clubs met geld en invloed krijgen alles voor elkaar en anderen hebben pech gehad. Daar doet de SP niet aan mee. Wij houden de Vriendenrepubliek buiten de deur."

Het hele College had, wethouder voor wethouder, niet alleen zn collegialiteit uitgesproken richting wethouder Gillissen (waaraan de Motie van Wantrouwen was gericht), maar ook de gevolgen weergegeven: "We nemen hier weliswaar een besluit, maar daarover blijft altijd de schaduw hangen van die laatste 5 minuten," sprak wethouder Braeken.

De oppositie symboliseerde wat er werkelijk aan de hand was. Groenlinks-raadslid Rahnamai sprak over 'dictatuur'. Als het College niet weggestuurd zou worden, zou de democratie verloren zijn. Toen zelfs Burgemeester Depla hem wees op de staatsrechtelijke onzinnigheid van die stelling, trok hij stamelend zijn woorden in. Raadslid Petermann zei dat wat hem betreft 1 rijke geldschieter het liefst alle clubs en accommodaties zou mogen opkomen: "Ik zou het liefst willen dat 1 geldschieter alle clubs koopt."

SP-fractievoorzitter Ron Meyer legde raadslid Roel Leers de volgende vraag voor: "Hoe legt u aan de mensen in Molenberg uit dat zij een democratische beslissing van deze raad moesten accepteren en dat een andere wijk met geld en lobbykracht dat niet hoeft? Hebben die mensen dan gewoon pech gehad?" Leers reageerde vergelijkbaar met Petermann: "Een wijk of club met geld heeft nu eenmaal geluk gehad."

Meyer concludeerde: De SP kiest voor een betrouwbare overheid. Een overheid die niet op het laatste moment de spelregels verandert omdat een buurt geld of lobbykracht heeft. Wij kiezen voor een betrouwbare overheid van alle Heerlenaren uit alle buurten, ongeacht de dikte van hun beurs.

De volledige bijdrage van SP-fractievoorzitter Ron Meyer in eerste termijn:

De gemeenteraad nam in 2011 een zeer breedgedragen democratisch besluit over de Heerlense voetbalaccommodaties: minder maar wel betere velden en sterkere verenigingen verspreid over de hele stad. De Heerlense voetbalwereld had decennialang gevraagd (bijna gesmeekt) om een duidelijke keuze. Sterker nog: de Heerlense voetbalwereld kwam er zelf niet uit (immers: iedereen vond dat er minder maar betere accommodaties moesten komen, maar geen van de voetbalclubs zei: hier, sluit u mijn accommodatie maar) en dus moest de Heerlense gemeenteraad beslissen.

En dat deed de raad. De raad besloot tot het in gang zetten van een meerjarig proces. Diverse accommodaties werden verbeterd. Denk aan Hoensbroek, Passart/De Dem, Bekkerveld, Pronsebroek en Grasbroek. Prachtige complexen die op al die plekken leiden tot een versterking van de sportvoorziening en de clubs. Diverse clubs groeien als kool. (voorbeeld Sporting Heerlen, de fusieclub van Heerlen-Sport en SV Heerlen).

Verbetering van de definitieve accommodaties (de overblijvers) kon alleen door de totale operatie. Die totale operatie werd voorbereid door een zorgvuldige afweging. 3 accommodaties (Kaldeborn, Mariarade en Terschuren) sloten en verspreid over de hele stad werden (en worden) andere complexen versterkt.

De gemeenteraad had in diezelfde vergadering in 2011 niet alleen de spelregels afgesproken voor het accommodatiebeleid. De gemeenteraad had zich in ruime meerderheid ook uitgesproken tegen het privatiseren van voetbalvelden. De raad had dus al in 2011 afgewogen dat een eventuele verkoop aan de orde zou kunnen zijn, maar die mogelijkheid verworpen.

Voorzitter, er is de SP ongetwijfeld van alles te verwijten, maar toch niet dat wij altijd duidelijk zijn geweest over wat wij van het privatiseren van publieke voorzieningen vinden. Dat vonden we toen niks en vinden we nog steeds niks.

Wat is de status van een Motie: staatsrechtelijk. Op Parlement.com, een website is een initiatief van het Parlementair Documentatie Centrum van de Universiteit Leiden is het volgende daarover te vinden:

Vraag:
Motie een door de Kamer aangenomen motie altijd worden uitgevoerd?
Antwoord:
Nee, het is aan het kabinet om te beslissen wat er met een aangenomen motie gebeurt. Hier geldt ?de regering regeert? (de Kamer moet niet op de stoel van de regering gaan zitten).
Er zijn talrijke voorbeelden van niet-uitgevoerde moties.

Wie simpelweg googled op ?niet uitgevoerde moties? vindt honderden moties. In alle provincies, honderden steden in het land en in het Parlement zijn niet-uitgevoerde moties te vinden.
Er is desondanks geen enkele politieke partij in Nederland die claimt dat we al die tijd niet in een democratie geleefd hebben DANWEL in een land waarin democratie bedreigd wordt.
Het Democratische staatsbestel is wel eens de minst slechte staatsvorm van allemaal genoemd. Niet de beste, maar ook niet de slechtste. Nee, de minst slechte. En dat is niet voor niks. Situaties en kwesties zijn namelijk nooit zwart-wit. Een motie is een oproep aan een bestuur, een motie is niet dwingend. En in ieder geval minder dwingend dan een Raadsbesluit.
Of zoals Parlement.com van de Universiteit Leiden zegt:?De regering regeert, de kamer moet niet op de stoel van de regering gaan zitten. Er zijn talrijke voorbeelden van niet-uitgevoerde moties.

In de pikorde staat een Raadsbesluit bovenaan, gevolgd door een amendement (een wijziging van zo?n besluit) en pas daarna volgt een motie.

Wie dus werkelijk van de toren blaast (of zonder blikken of blozen papier vult met de stelling) dat de Democratie in Heerlen op het spel staat, die doet zichzelf echt tekort.

BETROUWBAARHEID: Spelregels voor iedereen hetzelfde
In een democratie is een betrouwbare overheid van groot belang. Een overheid die ervoor zorgt dat willekeur wordt voorkomen. Een overheid die dezelfde spelregels voor burgers hanteert.
Ongeacht de dikte van de beurs, de mogelijkheden tot lobby of de ingangen in de politiek. Een overheid die vaststelt dat voorzieningen versterkt, maar verminderd worden, die besluit tot een meerjarige proces, kan niet op het einde een pijler onderuithalen omdat er geld en lobbykracht is.
Doet die overheid dat wel, dan is het einde zoek. Dan zet zij de deur wagenwijd open voor eenieder die z?n zin met macht en middelen- via de politiek- kan afdwingen.
U herinnert zich vast nog wel die mensen in een Brabantse gemeente die besloten een pand te kopen om daarmee te voorkomen dat er asielzoekers in zouden komen. U weet vast ook nog wel hoe het zat met die straat in Heerlen die zich via succesvolle contacten in de politiek een stokje staken voor een voorziening die uit onafhankelijk onderzoek de beste plek voor de dag- en nachtopvang was gebleken.
Anders qua vorm, maar vergelijkbaar qua mechanisme. Als je maar genoeg geld of lobbykracht hebt, dan kun je je zin krijgen.

Wie dan al over democratie spreekt, mag het dan ook hebben over hoe democratisch het precies is om in Mariarade, Terschuren en Kaldeborn/Molenberg definitief een moeilijk maar noodzakelijk raadsbesluit uit te voeren, maar op een andere plek niet, terwijl de gemeenteraad zich nota bene met het sluiten van hun complexen OOK had uitgesproken t?gen privatisering.
Ik herhaal: een overheid die de spelregels van een meerjarige operatie op het allerlaatste moment verandert, zet de deur wagenwijd open voor een wederopstanding van de Vriendenrepubliek. Als je maar genoeg geld of lobby hebt, dan kun je je zin wel afdwingen. Dat is misschien de democratie van het verleden (toen clubs wisten dat ze een wethouder of raadslid in hun midden moesten hebben om zaken sneller te kunnen regelen), maar wat ons betreft niet de democratie van het heden en de toekomst.

Conclusie
Voor de SP is het eenvoudig.
Wij waren in 2011 voor 8 publieke accommodaties, net als de rest van de raad.
Wij waren in 2011 tegen privatisering van accommodaties, net als een zeer ruime meerderheid van de raad.
Wij waren voor dezelfde spelregels voor iedereen en tegen zwichten voor geld of lobby.
En wij zijn dat nog steeds.

En daarover zijn we altijd duidelijk geweest.